نیما
باز بمان کنار من
باز بمان کنار من
سر به فلک کشیده است زندگی سیاه من
آتش نو به پا شده در هوس و خیال من
گر چه ندیده ام تو را در همه زندگیم
لیک نمایان شده آن ،چهره تو در جلو نگاه من
من به جهان گریسته ام تا ندهم تو را زدست
در غم هجر تو چرا تار شده چشمهای من
شنیده ام از همه کس لطف و صفا وفای تو
کاش میدید وفای تو این دل بی نشاط من
از کرمت دست به هر جنون زدم
کاش می امدی دگر ای دل و ای مونس من
مهر تو از دل نرود ، نام تو از یاد نرود
ای که صدای ناب تو ، پیچیده در هوای من
آه که دیر شناختمت ای گل یاس خوب من
باز بمان کنار من ، باز بمان کنار من
.
.
